این اتصالات انشعابی کوچک و قابل جوش، لوله را که در آن سوراخ ایجاد می شود، تقویت می کند و نیاز به افزودن تقویت کننده را از بین می برد.
اشکال مختلف این اتصالات تحت علائم تجاری مختلف، پوشش‌های سبک‌های جوشی لب به لب و سوکت، انواع رزوه‌ای، و همچنین برخی طرح‌های خاص که امکان اتصال در زانو و غیره را فراهم می‌کنند، موجود است.
انتهای لوله و اتصالات 5 لایه و فلنج ها برای جوش لب به لب با توجه به ضخامت دیواره لوله آماده می شوند. برای دیوارهایی با ضخامت 3/4 اینچ یا کمتر، دیوارها تا زاویه 70 درجه اریب شده و یک شکاف 3/16 اینچ بین آنها باقی می ماند.
جوشکار یک پاس ریشه، یک پاس پر کردن (یا پاس) و یک پاس دربندی ایجاد می کند، که اغلب مواد پرکننده را بین پاس ها تغییر می دهد. برای ضخامت بیشتر، لوله به یک زاویه مشابه مخروطی می شود، اما فقط در قسمتی از دیوار قرار می گیرد.
علاوه بر این، یک زاویه تسکین کوچک روی دیوار داخلی آسیاب می شود و به عنوان محل حلقه پشتی عمل می کند. جوش سوکت معمولاً برای لوله های با دیواره نازک تر استفاده می شود.
رویه‌های جوشکاری توسط یک مهندس در مشخصات روش جوش بیان می‌شود و جوشکاری که جوش را انجام می‌دهد برای فرآیند خاص گواهینامه می‌گیرد. گاهی اوقات لوله ها باید قبل از جوشکاری از قبل گرم شوند و پس از آن عملیات حرارتی شوند تا تنش گرمایی کاهش یابد.
لزوم آماده سازی مناسب انتهای لوله و نیاز به نصب دقیق قبل از اتصال اتصالات جوش لب به لب، استفاده از اتصالات جوش سوکت را جذاب می کند.
برای اتصالات جوش سوکت نیازی به اریب نیست و خود سوکت برای تراز کردن لوله عمل می کند. در مورد تنها نیاز ویژه این است که لوله باید کمی از اتصالات خارج شود تا امکان انبساط در طول جوش فراهم شود.
پیش‌ساخت بخش‌های خط لوله، به نام قرقره، اغلب در داخل خانه انجام می‌شود که در آن اتوماسیون می‌تواند در فرآیند ساخت اعمال شود.
اتصالات لوله‌ها را می‌توان روی دستگاه‌های آهسته چرخش نورد کرد تا کار را به جوشکار برساند. می توان از ربات جوشکار استفاده کرد. برای افزایش بهره وری می توان از تکنیک هایی مانند جوشکاری زیر آب استفاده کرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.